Muzicons.com
Çok çok kötü bir ekim aynını bitirdik. Şükürler olsun bitirdik. Sustuk, üzüldük, öfkelendik, ağladık. Hala canımızı yakıyor terör, deprem. Ve bu ülkede mutlu bir sabaha uyanmak her geçen gün daha da zorlaşıyor. Bir bakıyorsunuz 13 yaşında bir kıza tecavüz edenler aklanıyor. Biliyorsunuz işte "rızası varmış!!!!"..
Sonra geceleri umutsuzluk dolu giriyoruz yatağa. En azından ben öyleyim. Ama olmuyor böyle de olmuyor. Bu sabah zorlukla uyandım. Hala uykum vardı. Annem bendeydi 1-2 gündür, ben salonda yatıyordum. Yataktan bir çıktım ki hava soğuk. Hazırlanıp evden çıktım. İşe (ya da okula) geldim herkes somurtuyor, söyleniyor. Ben böyle bir yerde çalışıyorum. Herkes sürekli bir şeylerden yakınır. Şikayet eder. Çözüm aramaz, sadece konuşurlar. Ve bu arada da hep somurturlar, hep mutsuzdurlar. Bilgisayarımı açtım, deney öncesi biraz oturayım müzik dinleyeyim diye. İnsan böyle bir yerde ufak çaplı meditasyonu öğreniyor. Onların söylenmelerine kapadım kendimi. Keyfim yerine gelmeye başladı.
Sürekli şikayet edince hayatın bütün o zorlukları puff diye yokolmuyor değil mi? O zaman ne gerek var bu kadar mutsuzluğa. Bunları onlara söylemedim tabii. Size söylüyorum. Etrafınızda enerjnizi böylesine sömüren tipler varsa siz de benim yaptığımı yapın. Müzik açın, çayınızı alıp dışarı serin havaya çıkın ya da sadece gözlerinizi kapayarak o ortamdan uzaklaşın. Bırakın onlar söylensinler. Bırakın mutsuzluklarıyla boğulsunlar. Siz umut edin. :)
Bu sabah çocuk reyonundan aldığım bu çorabı giydim:) keyfimi yerine getiren biraz o biraz da postun başındaki şarkıdır:)
müzik açmıyor-adı neydi?
YanıtlaSilMerhaba adsız, Ben de denedim şimdi bir türlü yükleyemedi. İnternet bağlantısı mı sorun emin olamadım. Neyse Şarkı "mad world" Gary Jules'tan:)
YanıtlaSilmelankolik anlar için birerbir bir parçadır, biliyorum,,teşekkürler
YanıtlaSilBu aralar ben de hüzünlüyüm aldım başımı gidiyorum. Aslında oturup düşününce hayatımda ters giden hiç bir şey yok sebepsiz yani bütün bu boş vermişlik. Çözümü neyde mi buldum? :)) Bir oturuşta iki tane danone yemekte, ya da kakaolu kek de, veya ne bileyim şöyle sarımsaklı yoğurtlu bir tabak makarnada.... Sonra alsın yürüsün kilolar. Bi de onun için depresif takılırız. Düşündüm de hayat böyle be güzelim....
YanıtlaSilBir duruma takılı kalıyorsak, mutlaka ondan bir çıkarımız vardır der bir düşünür, melankoli ve depresyondan da bir çıkarımız var elbette,,,güzel ama zararlı tatlardan tatmak, anlamsız gelen dış dünyadan uzaklaşıp kitapları, filmlerin dünyasında anlam aramak..hiçbirşey sebebsiz değil yani,,algı değişkliğine ihtiyaç duydukça melankoli çalar kapıyı,,eh hoşgeldin demek düşer bize de
YanıtlaSil