Hepinizi Pek Çok Seviyorum Ki Ben:)

Dün benim doğum günümdü.. Bir önceki akşamdan hafiften duygusallaşmaya başlamıştım zaten.. Sabahında zor uyandım, bütün hafta sonu hem çalışıp hem gezip tozduğum için:) Evden geç kalmanın verdiği sıkıntıyla koşturarak çıktıktan sonra maillerime bakayım dedim.. O andan sonra benim duygusallığım doruklara ulaştı.. İlkokul arkadaşlarım, ortaokul, lise, lisans, yüksek lisans, doktora, twitter, blog arkadaşlarım.. Hayatımın apayrı dönemlerinde tanıdığım, sevdiğim insanlar.. Sevgim karşılıksız değilmiş.. Çok çok mutlu oldum.. 


Geçen senemi düşündüm şöyle bir.. Çok çok üzüldüğüm 1-2 an dışında çok mutluydum ben.. Son bir kaç senemin aksine hem de.. Temmuz civarı çok sevdiğim bir arkadaşımın vefat haberini aldım.. Anneannemi biliyorsunuz.. Bir de her zaman yanımdadır diyebileceğim bir arkadaşım beni çok kırdı.. Sonra yine hep yanımdadır dediğim bir başka arkadaşım karıştı bu konuya ve ben bazı yanlış anlamalarla daha da çok kırıldım.. 

Bu kötü anların dışında bu sene her şey güzeldi.. Sanki elimi kolumu bağlayan her şeyden kurtulmuşum, rahatlamışım gibi hissediyorum.. Beni üzen ne varsa geride bıraktım.. Beni üzen olaylarla uğraşmak yerine hayatımdan çıkarmayı seçtim..  Yapmak istediğim şeyleri daha az erteler oldum.. Ara ara durup listelerimi gözden geçirdim.. Sanırım ben geçtiğimiz sene kendi içimde daha keyifli, daha huzurlu, mutlu, sakin bir insan oldum.. 

Yine de kendimden memnun değilim ben:)) Olması gereken bu sanırım.. Şimdi daha çok şey var yapmak istediğim, kendime kızdığım.. Güzel güzel.. Büyümeye devam yani:))